Oto powracam po dłuższej nieobecności. Niestety nawał różnych zajęć nie pozwolił mi ostatnio regularnie dodawać postów, ale postaram się poprawić.
W dzisiejszym poście powrócę do książki, o której swego czasu było głośno i którą ja przeczytałam dopiero w tym roku, choć na półce stała już od dłuższego czasu.
Są osoby, które uważają, że „Dziewczyna z pociągu” to absolutny fenomem i arcydzieło, lecz są i tacy, dla których ta książka to po prostu dno. Ja jestem gdzieś pośrodku. Książka bardzo mnie wciągnęła i praktycznie rozbudziła we mnie chęć częstszego sięgania po thrillery psychologiczne (która to, nawiasem mówiąc, szybko przeminęła). Oglądałam też film i muszę przyznać, że jak na ekranizację bynajmniej niebanalnej powieści, jest on przyzwoity i trzyma się tego, co jest w książce.
